Bij de herplaatsing van het beeld ‘Pomona’ in het Oranjepark

Zij is terug, maar anders dan ze is geweest
Zij hoort in onze stad en nu ’t weer kan
lokt zij, ook zonder ogen, elke man
haar stenen tors spreekt van een lang en heftig feest

Eén vorm is voor Pomona nooit genoeg geweest
Hoe schoon en welgevormd die ook zou kunnen zijn
Wie hoedster is van vrucht en plantenlijn
is voor veranderingen immers niet bevreesd

Vertumnus, wist al dat het raken van de juiste snaar
zou vergen dat hij meer dan één moest kunnen zijn
De nimf is terug. Zij blijft ook zonder hoofd en handen
ongrijpbaar feeëriek in onze harten branden